Bu YAZI ; Süleymaniye Vakfı kurucusu Prof.Dr. Abdülaziz BAYINDIR başta olmak üzere ; ‘ŞEFAAT’i kabul etmeyip inkar eden herkese reddiyedir.Abdülaziz BAYINDIR,Süleymaniye vakfı internet sitesinde sorulan bir soruya cevaben,07 Şubat 2011 tarihli yazısında,şefaatin hak olduğunu inkar etmiş ve bu görüşüne ayetler ile delil getirmiştir.Biz,ilk önce şefaati ve mahiyetini,sonra da Abdülaziz BAYINDIR’ın delil getirdiği ayetlerde anlatılmak isteneni ortaya koyacağız.Söz konusu Profesör’ün ve onun peşinden giden müslüman kardeşlerimizin,yanlışlarından dönmesini Allah’tan temenni ederiz.
1 – Şefaat Nedir ?
Şefaat ; yardım etmek manasındadır.Dini terim olarak ise ; mahşer günü,günahlarından ötürü cehenneme girecek olan müslüman kimselere ; Allah’ın müsaadesiyle peygamberlerin,velilerin ve salih kimselerin vesile olması ve Allah’tan o kişinin affını dilemesidir.Burada dikkat edilmesi gereken husus şudur ki ; şefaat edecek olan zat,Allah’ın izni olmadan kimseye şefaat edemez.Herşey Allah’ın izni iledir.
2 – Neden Şefaat Var ? Allah Şefaat Edilmeden Affedemez mi ?
Allah’ın günahkar müslüman bir kulu affetmesi için ; bir peygamberin,bir velinin ya da salih bir mü’minin o günahkar müslümana şefaat etmesi gerekli midir ? Allah eğer affedecek ise,şefaat’siz affedemez mi ? gibi sorular soran kardeşlerimize şunu deriz ;
Yeri,göğü ve arasındaki herşeyi yaratan kudreti sonsuz olan Mevla’mız ; şüphesiz ki hiçbir konuda,hiçbir şarta bağlı değildir.Allah’ın affetmesi lütfundandır.Allah dilerse müslüman yada kafir tüm insanlara ; ‘bana hakkıyla kulluk edemediniz.hepiniz girin cehenneme’ diyebilir.Ve hiç bir kul bunu sorgulayamaz.Fakat allah ; merhameti gereği inanan kullarını cennet ile mükafatlandırıcı,kafirleri ise cehennem ile cezalandırıcıdır.Bu ; Allah’u Teala’nın adaleti gereğidir.
Bunları söyledikten sonra ; Allah’ın bir kulunu affetmesi için ‘bir nebinin yada velinin o kula şefaat etmesi’ şart değildir.Allah tabi ki şefaat edilmeyen bir kulu da affedebilir.Zaten o kula şefaat edilmesine izin verende Allah’tır.Nitekim Yüce Mevla’mız bir ayet-i kerimede şöyle buyuruyor ; “İşte o gün Rahman’ın kendisine izin verdiği ve söz bakımından kendisinden razı olduğu kimse dışında hiçbir şefaat faydalı olmayacaktır “ (Ta-Ha Suresi : 109.ayet) Daha fazla